Boezemvriendinnen zoals Sylvie en Andrée in De onafscheidelijken kennen we nu uit De geniale vriendin van Elena Ferrante, eerder uit De vriendschap van Connie Palmen en daarvoor uit Een welopgevoed meisje van Simone de Beauvoir, het eerste deel van haar memoires waarin ze schreef over de liefde voor (en ergernis aan) haar moeder, de verafgoding van haar vader én over haar hartstocht voor Zaza, haar beste vriendin, die meer durfde dan zij zelf. Op die vriendschap, die eindigde met Zaza's vroege dood op haar 22ste, baseerde De Beauvoir deze in 2019 teruggevonden korte, aangrijpende roman, geschreven in 1954, die weer eens bewijst wat een geweldige romanschrijver De Beauvoir ook was.

De voorzichtige Sylvie en de zelfverzekerde Andrée ontmoeten elkaar op de lagere school. Als de juf Andrée vraagt of 'we niet al te verlegen zijn', antwoordt het meisje rustig dat ze niet verlegen is. 'U bent trouwens niet iemand om verlegen van te worden', voegt ze vriendelijk toe. Zo'n meisje. Andrée komt uit een groot katholiek gezin, adoreert haar moeder, maar ligt later in de clinch met haar vanwege een niet toegestane liefde. Dan wordt ze ziek, niet in staat zich te voegen naar het katholieke keurslijf. Sylvie ziet toe hoe haar graf wordt bedekt met witte bloemen en legt er drie rode rozen bij. 'Vaag begreep ik dat Andrée was gestorven omdat ze door die witte onschuld was verstikt.'

Cossee 215 blz. € 22.99.